เด็กวัย 15ปี ทำกระทงหารายได้เสริม โดนล่อซื้อจับลิขสิทธิ์เรียก 5 หมื่น

 

ผู้สื่อข่าวรายงานว่าในโลกออนไลน์ผู้ใช้เฟซบุ๊กรายหนึ่ง ได้โพสต์ข้อความเตือนเกี่ยวกับทำกระทงขาย โดยเฉพาะกระทงลายตัวการ์ตูนต่างๆ ที่มีลิขสิทธิ์ ซึ่งเป็นเรื่องราวของเด็กหญิงรายหนึ่ง ทำกระทงขายในช่วงใกล้วันลอยกระทง กระทั่งมีคนโทรมาสั่งพร้อมระบุลายต่างๆ สุดท้ายเมื่อนัดรับของได้จับกุมตัวเด็กหญิงรายดังกล่าว และเรียกเงินเพื่อแลกกับการไม่ต้องถูกดำเนินคดี โดยมีข้อความระบุว่า

“ท่านๆทั้งหลายที่มีหน้าตรวจจับลิขสิทธิ์ตรงนี้รู้ว่าคือหน้าที่แต่เกินไปมั้ยค่ะคุณโทรไปสั่งให้เด็กทำสินค้าตัวนี้ #เน้นตัวนี้แล้วโอนเงินมัดจำมา 200 บ. นัดรับของ..แล้วมาจับกุมเขาและโทรบอกผู้ปกครองว่าถ้าไม่จ่ายต้องติดคุกพร้อมเรียกเงิน 50,000 บ.ไม่งั้นติดคุก 2 ปี

เด็กเขาอยากทำกระทงขายเพื่อมีรายได้ด้วยความภาคภูมิใจที่ไม่ขอเงินพ่อแม่ดีกว่าไปทำอย่างอื่นที่ไม่ดีต่อสังคมแต่ผลตอบรับกลับมาเด็กอายุ15เจอสิ่งที่ทำให้เขาหวาดกลัวและตกใจมาก…และในอนาคตภายภาคหน้าเด็กเหล่านี้เขาจะไว้ใจอะไรในสังคมนี้บ้าง

กลุ่มคนพวกนี้กำลังกำลังทำวิธีส่องเฟสและล่อซื้อและจะเจอเหมือนกับเด็กคนนี้และอีกหลายคนที่โดนอยุ่…. #เตือนกันนะคะ…”

ที่มา https://news.mthai.com/social-news/772620.html

    บทสรุปของคดี

    จากข่าวที่กล่าวมานะครับ ตัวของเด็ก อายุ 15 นั้นไม่มีความผิด หลักฐานที่ได้มาจากเจ้าหน้าที่ตรวจจับลิขสิทธิ์นั้น ไม่ชอบโดยกฎหมาย เพราะตัวของเด็ก อายุ 15 นั้นไม่เคยทำความผิดมาก่อนแต่ทาง คนจ้างวานบอกให้เด็กนั้นกระทำความผิด แล้วก็จับกุมถือว่าไม่ถูกต้อง

ขอขอบคุณรูปภาพจาก https://www.youtube.com/watch?v=cWaf3fPRKK0&t=253s

ขั้นตอนการจับลิขสิทธิ์

ขอขอบคุณรูปภาพจาก https://www.youtube.com/watch?v=cWaf3fPRKK0&t=253s

1. เจ้าของ ลิขสิทธิ์ไม่มีสิทธิ์ไปจับ เด็ก อายุ 15 เพราะว่าไม่มีอานาจ ตัวเจ้าของลิขสิทธิ์ไม่ใช้เจ้าหน้าที่รัฐแต่เป็นเอกชน 
2. เจ้าของ ลิขสิทธิ์ต้องไปแจ้งเจ้าหน้าที่ตำรวจจากนั้น ตำรวจจะทำการตรวจสอบเอกสารหนังสือรับรองสิทธิ์
3. เจ้าของ ลิขสิทธิ์ ต้องเดินทางไปจับกุมพร้อมเจ้าหน้าที่รัฐ ไม่สามารถไปตัวคนเดียวได้ แล้วไปดำเนินคดีที่ โรงพัก

คำตัดสิน

การทำซ้ำบันทึกโปรแกรมคอมพิวเตอร์ของโจทก์ลงในแผ่นบันทึกข้อมูลถาวรของเครื่องคอมพิวเตอร์ที่ล่อซื้อและแจกจ่ายตามฟ้องนั้น เกิดขึ้นเนื่องจากการล่อซื้อของ ส. ซึ่งได้รับจ้างให้ล่อซื้อจากโจทก์ เท่ากับโจทก์เป็นผู้ก่อให้ผู้อื่นกระทำผิดดังกล่าวขึ้น โจทก์ย่อมไม่อยู่ในฐานะเป็นผู้เสียหายโดยนิตินัยที่มีอำนาจฟ้องคดีนี้ได้ตาม ป.วิ.อ. มาตรา 2 (4) และมาตรา 28 (2) ปัญหาเรื่องอำนาจฟ้องดังกล่าวนี้เป็นปัญหาเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อย ศาลฎีกาแผนกคดีทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศมีอำนาจยกขึ้นวินิจฉัยเองได้